A ja jestem super akordeonista,
Mogę zagrać bluesa, mogę zagrać twista.
Gram ja ręką lewą, gram ja ręką prawą,
Publika szaleje no i bije brawo.

A nasz perkusista grać rady nie daje,
Nie pomaga nawet picie żółtek z jajek.
Rytm się mu kiełbasi, więc nie gra solówek,
By nas nie narażać na zgubę zelówek.

A nasz harmonijkarz raz ciągnie, raz dmucha
I głupio się śmieje od ucha do ucha.
Raz powietrze spuszcza, to znów się nadyma,
Myśli, że jest cwaniak i udaje szplina.

Nasz basista jest, jak barszcz bez wkładki, cienki,
Choć ma grube struny, to gra cienkie dźwięki.
A gdy raz solówkę zagrał jak należy,
To później na palcach miał pełno pęcherzy.

A nasz gitarzysta jest jak nawiedzony,
Zagra cztery dźwięki i zadowolony.
A gdy czasem musi zagrać dźwięków osiem,
Bierze go cholera i ma muchy w nosie.

A ja jestem super akordeonistą,
Gram ładne melodie, ślicznie, pięknie, czysto.
Cudnie więc zakańczam obertas siarczysty,
Należą się brawa, to fakt oczywisty.