Europa przyszła z wdziękiem
Człowiek cieszy się jak dziecko
Ale myśli z lekkim lekiem
Czy na pewno jest mu lekko
Bo kołnierzyk równo leży
I sukienka już nie pęka
Lecz czy można, bądźmy szczerzy
Wierzyc, że to już nie męka.
Zostawcie nam
Odrobinę bałaganu
Nie wszystko się da z regulaminem
I według planu. / x 2 – cały refren/
Europa w każdym domu
Wyrzucamy stare graty
Dzieci kiedyś pośród złomu
Znajdą ślady mamy, taty
Ten kołnierzyk, co nie leży
Tę sukienkę, co wciąż pęka
Mają wszystko jak należy
Nudna to dopiero męka.
Zostawcie nam…
Bo każdy żeglarz i marynarz przecież dobrze wie
Bez luzu Cuma nie wytrzyma, szybko zerwie się.
Zostawcie nam…