Chylę czoła przed
formą prostą, zwięzłą
Co jak kropla granicę swą zna
Co omija zgiełk
surrealizm, turpizm
Pierwotnym głosem jest.

Nie szokuje złem,
jeśli zło w ogóle jest
Ciałem nagim
wszystkich płócien nie zdobi
A zapiera dech
błahą codziennością
brwi zmarszczeniem, obcą nutą.

Nie każde pióro nada ton
Trzykropek nie zawsze załamie głos
Obraz z dziurą w środku
nie znaczy nic...
I nie mamcie mi oczu
duszą artysty.