Idzie Wenus włosy stroi w złote błyski gwiazd
Jeszcze morze ją kołysze i gładzi ciepły wiatr
Idzie tak jakby nie było w niebie czarnych chmur
Idzie tak jakby nie było przed nią stromych gór

idzie Wenus głowę niesie w złotych błyskach gwiazd
A ramiona jej okrywa jedynie ciepły wiatr
Nie wie że że bose stopy zrani bruk do krwi
Nie wie że jej jasne oczy pociemnieją dziś

Trzeba gwiazdy zdjąć z jej głowy wzuć na nogi chłód
I cierpliwie ją nauczyć co to jest ból i brud
Trzeba nową twardą skórę w zamian tamtej dać
I w muzykę ją owinąć żeby chciała żyć

Idzie ufna Wenus
W złotym pyle gwiazd.