Jak drzewa słojem - porastamy dniem             A E e7 Fis7
I jak na łódkach z kory,                        D7+/A7+ -
Na ramach luster naszych żeglujemy w zmierzch.  D7+ A7+

Jak w lodowych polach rozgarniamy krę
Gdzieś za polarnym kołem
Spłoszonych, oszronionych, przerażonych serc.

Słowa nam twardnieją jak wczorajszy chleb
I już nie pali pieniądz,
Na który Judasz kiedyś sam wypisał czek.

Przy portowych barach całujemy szkło -
Mniej koszmarne są koszmary,
Kiedy im w pyski spojrzeć przez butelki dno.

Żagli pajęczyną owijamy wiatr,
Smutek znów podciął sobie żyły
I zgasł jak nadpalona poczerniała ćma.

Niesie noc miraże, lecz nim je spełni dzień,
Świt - blady grabarz marzeń -
Pochowa jeszcze jeden niedośniony sen.