Nie zawsze wiem
W którą stronę iść
Czasem wiary brak
Czasem brak już sił
Przede mną rozpościera świat
Swój chory kształt
Gubi mnie w dążeniach myśl

I nawet, gdy modlę się o śmierć
Otwierasz skrzydła
By wybawić mnie
W powietrzu unosi się wilgotny pył
Czy ocalisz od ciemności dni
By ocierać moje łzy
Czy zawsze będziesz tam gdzie ja
By na nowo móc zaczerpnąć sił

Kiedyś obudzi nas wieczny sen
I wszystko zmieni sens
I wszystko zmieni sens
Lecz nie znam tamtych dni
Dziś Ty ocierasz moje łzy

I nawet, gdy modlę się o śmierć
Otwierasz skrzydła, by wybawić mnie
W powietrzu unosi się wilgotny pył
Z każdym dniem bardziej brak mi sił
Czy ocalisz od ciemności dni
By ocierać moje łzy
Czy zawsze będziesz tam gdzie ja
By chronić mnie od kłamstw
Nie zawsze wiem, w którą stronę iść
Gubi mnie w dążeniach myśl
Czasem wiary brak, czasem brak już sił
Przede mną rozpościera świat
Swój chory kształt, swój chory kształt