Powolutku przesuwam się
po niebieskim polu wyobraźni
nad czarną głębią kawy
przy zupełnie szarym niebie
z zielonymi myślami
siedzę wpatrzona w białe ściany
na ścianach jakieś plamy, myśl zaplątana
przedmiotu myśli brak
a może by tak... a może lepiej nie...

A chochlik, co siedzi mi na ramieniu
denerwuje się moje poczucie, co przyszło samo
i podpowiada mi ciemne myśli
odwracam się i z uśmiechem zrzucam go do kawy
gdzie jego miejsce