Ostatni Rejs


Po niebie szedl znużony dniem biały zastęp chmur,
A jego śpiew się echem wił nad majestatem gór.
Im wyżej go unosił wiatr, im blizej mu do gwiazd,
Tym bardziej w nim dogasał dnia roztańczony blask.
Swój całun malowany snem cierpliwie tkała noc.
Zawładnął naszym losem mrok, ujął nas w swoją moc.
W jego rękach los.

Heja ho, heja hej,
Heja ho, heja hej.
Niech na wiedzie przeznaczenie, wiej nam, wietrze wiej!
Heja ho, heja hej.

Wyganańcy świata wielki krąg przebywszy wszerz i wzdłuż.
Zmierzamy ku bezkresów, czas nam nie sprzyja już.
Pozostał, hen, w oddali gdzieś życia mętny cień
I nikt z nas nie pamięta już czy życie to czy sen.
Fortunie zmiennej godzi się spłacić wielki dług,
Nie zmieni tego żaden bój, ni bitewny trud.
Droga wiedzie w przód.

Heja ho, heja hej,
Heja ho, heja hej.
Niech na wiedzie przeznaczenie, wiej nam, wietrze wiej!
Heja ho, heja hej.

Powiodą nas Walkirie przez jedną z wielu bram,
Gdzie czeka nas Valhalli łąk ukwiecony łan.
Będziemy śnić największy sen, z rogów pijąc miód.
Nie zmieni tego żaden bój, ni bitwny trud.
Droga wiedzie w przód.