1. DGdy byłem małym chłopcem marAzyłem, by na morze iść,
Więc marynarski A7żywot wiodłem przez Dćwierć wieku aż do dziś.
Znam diesla i paD7rowca czar, podGwodne łodzie etakże znam.
ASłuchajcie mnie uważnie, teraz Dchcę Apowiedzieć Dwam:

Ref.: Że Deks-żeglarz ma bezAtroskie i spokojne dni,
Lądową drogą A7wolę iść niż płyDnąć w sztormie setki mil.
Gdy mam pod stopą D7stały ląd, a moGkry dek nie ekiwa wciąż,
ATo wiem, że już od dawna chciałem Deks-Ażeglarzem Dbyć.

Nie mogłem słuchać szanty, bo diesel tak słodziutko grał,
Kompanów miałem wielu i nie wiem, czy ktoś więcej miał.
Gdy morze rozszalało się, marzyłem by nie było mnie.
Choroba morska przykra rzecz, lecz w morzu zdarza się.

Ref.: A eks-żeglarz ma beztroskie i spokojne dni,
Lądową drogą wolę iść niż płynąć w sztormie setki mil.
Herbatki w łóżku wezmę łyk, śniadaniem już nie karmię ryb
I wiem, że już od dawna chciałem eks-żeglarzem być.

3. Tawerny dzisiaj wszystkie znam, pamiętam prawie każdy kąt
Od San Francisco po Hong-Kong, od Buenos Aires po New York.
Choć z panienkami nieźle szło, poznałem w końcu właśnie ją,
Nie chciała mieć żeglarza, ale bardzo chciała mnie.

Ref.: I eks-żeglarz ma beztroskie i spokojne dni,
Lądową drogą wolę iść niż płynąć w sztormie setki mil.
Gdy czuję ją w ramionach swych, to jeszcze bardziej chce się żyć
I wiem, że już od dawna chciałem eks-żeglarzem być.

4. Myślałem potem długi czas, tym razem chyba człowiek wpadł.
Pomysł niby dobry był, lecz czy na pewno, nie wiem sam.
A gdybym tak rzucił stały ląd i byłbym gdzieś daleko stąd,
To nie mógłbym powiedzieć wam, że z morzem koniec już.

Ref.: Bo eks-żeglarz ma beztroskie i spokojne dni,
Lądową drogą wolę iść niż płynąć w sztormie setki mil.
Wysuszyłbym po wachcie dzban i nie miałbym szans powiedzieć wam,
Że już od dawna chciałem eks-żeglarzem być.