Siedzisz ciągle w domowym zaciszu,
myśli krążą i toczą tam bój,
znów masz wiele nowych pomysłów,
na drobiazgi brakuje ci snu.

Zrozumiałam teraz przesłanie,
chcesz wyruszyć drogą na wspak,
masz ode mnie dziś białą flagę,
bo wciąż pragnę, byś dotknął swych gwiazd.

Byłam zerem, mniej niż zerem,
nie mogłam dotrzeć do marzeń,
lecz radziłam ci zawsze szczerze,
byś pochwycił swoje bagaże.

W widmo ciszy dzisiaj już wierzę,
ono prawdą i oknem na świat,
niepotrzebnie utknąłeś na zerze,
a istotny jest przecież twój czas.

Rozbiegane myśli dogonisz,
poukładasz je zaraz na maszt,
lecz już później w teatrze swym zwolnij,
byś na nowo nie tonął we łzach.