1. Wypaływamy znów gdzie AFrktyczna zimna tCoń
GdFzie się miesza Cbłękit nieba z Gbielą gór
Tam gdzie awita nas złowrogo elodowaty klif
I Fogromny bezmiar Etranodajnych apól

2. Gdy słońce się chowa za miękką warstwę chmur
Wiatr wantami - jak na skrzypcach - pieśni gra
Jeszcze słychać w oddali lodu głuchy grzmot
A nasz ciężki rejs nieustannie trwa

3. Gdy za burtę widać wielki czarny grzbiet
A po fali niesie się wielorybi śpiew
Pada strzał i w cielsko harpun wdziera się
Krwawa jatka wzmaga oceanu gniew

4. Fale coraz wyżej i piekło wzmaga się
Jeden z masztów bez powrotnie zgubił się
Dla niektórych będzie to ostatni rejs
No a inni znów dziś wzbogacą się

5. W końcu okręt nasz w stronę lądu gna
Chociaż żagle nam porwało - dziura w dnie
Tranu pełne ładownie a przy burcie wal
Jeszcze wiele pracy o tym każdy wie

6. Gdzieś przed dziobem widać cudny stały ląd
Ptaków śpiew, zielone wzgórza, zapach łąk
A przy kei stoi dziewka jasny blond
W końcu widzisz swój rodzinny dom