Ej, to jest Luta na mikrofonie,
to jest do Ciebie mała
taka niewinna.

Ona jest jak promień słońca,
rozprasza każdy dzień, przegania czarne chmury ja wiem,
ona jest jak słońce, daje radość mi, słuchaj mówię Ci
ona jest jak promień słońca, rozprasza każdy dzień,
oddala stres, ja wiem
ona jest jak słońce, ona jest jak słońce.

Ja pamiętam kiedy zobaczyłem ją pierwszy raz,
chciała dotrzeć na miejsce, chciała dotrzeć na czas.
Kiedy spotkałem ją znowu, tak potoczył się los
usłyszałem cichy jej głos, mówiła że: chociaż jeszcze
nie zna mnie, wie na pewno, że ze mną jej dobrze,
gdy to mówiła, ona uśmiechała się, tak pięknie!

Bo:
Ona jest jak promień słońca,
rozprasza każdy dzień, przegania czarne chmury ja wiem,
ona jest jak słońce, daje radość mi, słuchaj mówię Ci
ona jest jak promień słońca, rozprasza każdy dzień,
oddala stres, ja wiem
ona jest jak słońce, ona jest jak słońce.

Więc objąłem ją tak mocno ile tylko miałem sił, żeby
pokazać jej, że może zaufać mi.Otwórz drzwi do swego serca,
pozwól mi wejść! Ja chcę kochać Cię, chcę Cię mieć!
Mówiłem jej:
chociaż jeszcze nie znasz mnie, ja zrobię wszystko by było Ci dobrze.
Gdy to mówiłem ona uśmiechała się, tak pięknie!

Bo:
Ona jest jak promień słońca,
rozprasza każdy dzień, przegania czarne chmury ja wiem,
ona jest jak słońce, daje radość mi, słuchaj mówię Ci
ona jest jak promień słońca, rozprasza każdy dzień,
oddala stres, ja wiem
ona jest jak słońce, ona jest jak słońce.

Ej kochanie!
Proszę nie bój się! Nie zrobię Tobie krzywdy
tego co poczułem z Tobą nie zapomnę nigdy, więc chodź
jeśli już samotne dni Ci zbrzydły, nie bój się miłości, bo
czym świat bez niej byłby?
Cały czas, cały czas będę żył
dla obojga nas, nigdy nie pozwolę by ktoś rozdzielił nas, o
już nigdy!

Ona jest jak promień słońca,
rozprasza każdy dzień, przegania czarne chmury ja wiem,
ona jest jak słońce, daje radość mi, słuchaj mówię Ci
ona jest jak promień słońca, rozprasza każdy dzień,
oddala stres, ja wiem,
ona jest jak słońce, ona jest jak słońce.

Ja pamiętam kiedy zobaczyłem ją pierwszy raz,
chciała dotrzeć na miejsce, chciała dotrzeć na czas.
Kiedy spotkałem ją znowu tak potoczył się los
usłyszałem cichy jej głos, mówiła że: chociaż jeszcze
nie zna mnie, wiem napewno, że ze mną jej dobrze
gdy to mówiła, ona uśmiechała się, tak dobrze!

Bo:
ona jest jak promień słońca ,rozprasza każdy dzień.