Droga to piach i żwir i udeptana glina                 a G d a
We włosach snuje z siwej przędzy wzór                  C d G C
W klejnotach gwiazd się skrzy, kamieniem białym spina  d G C e
Tęsknoty tiule pegazowych piór                         a G a

Droga jest złą jak bicz przebiegłą kurtyzaną
Tabliczki w dłoni, w pasie staniol ma
W jej oczach żądza lśni gdy rzuca w dal nieznaną
Kruchej gladioli krwawe kwiaty dwa

Sierżancie                                             a
Jak dłonie miłej jest piach przed nami biały           G
Marsz wstrzymaj chwilę bo w bieli tej ujrzałem         a
Ślad bitwy dawnej, owianej zapomnieniem                G
Sierżancie! Dalej! Idziemy w zatracenie                a G
Morituri te salutant, morituri te salutant!            a G

Tą drogą szlak wiódł w dal, gdzie piach wirował wokół
Skrzydła gołębi rwały z ziemi pył
Do marszu grał huk dział, co złudny niósł mi spokój
Wzbijając kłęby gęstej, siwej mgły

Droga to pył i piach i udeptana glina
I wilkołaka rój mosiężnych pszczół
Broń w rudej rdzy, mój brat, stuletnia krew i ślina
I niezmierzona gęstwa białych chmur

Sierżancie
Jak dłonie miłej jest piach przed nami biały
Marsz wstrzymaj chwilę bo w bieli tej ujrzałem
Ślad bitwy dawnej, owianej zapomnieniem
Sierżancie! Dalej! Idziemy w zatracenie
Morituri te salutant, morituri te salutant!