Mówiłam tobie już pięćdziesiąt kilka razy
Żebyś już poszedł sobie, przecież pada deszcz!
To przecież śmieszne takie
stać tak twarz przy twarzy.
To jest naprawdę niesłychanie śmieszna rzecz,
żeby tak w oczy patrzeć,
patrzeć kto to widział?
Żeby pod deszczem taki niemy film bez słów.
Żeby tak rękę w ręce trzymać,
Kto to słyszał?!
A przecież jutro się spotkamy tutaj znów.

I tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać.
No, jeśli nawet trochę pada, to niech pada!
I tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać.
Nas zaczarować chyba musiał tutaj deszcz.

Na Żoliborzu są ulice takie śliczne,
takie topole, a w topolach taki wiatr.
Gdy przyjdzie wieczór
świecą światła elektryczne,
I tak mi dobrze jakbym miała osiem lat.
Mówisz: kochana,
ja ci mówię: mój kochany!
I tak idziemy, i na ukos, i na wskroś.
A w tej ulicy, która idzie na Bielany,
jest tyle światła, jakby Chopin nucił coś.

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać.
No, jeśli nawet trochę pada, to niech pada!
I tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać.
Nas zaczarować chyba musiał tutaj deszcz.