Papierowe szlaki
w zaciśniętej dłoni masz
wszystkie one wiodą prosto
do nieba

Jak kwiat na parapecie mym
kiedy rzucasz w moją stronę cieniem - więdnie

Ubogi stan naszych dusz,
kiedy istnienie runęło na ziemię
I kiedy Cobein odszedł

Do nieba

Nieprzetarte szlaki
w przepełnionej glowie masz,
wszystkie one wiodą prosto
do nieba

do nieba