Tam nie wyniosą chleba z solą
Nie zaproszą na swój próg
Spocząć w izbie nie pozwolą
Nie otrzepią z pyłu nóg

Wiatr przed nami drzwi otworzy
Deszcz z popiołów zmyje ślad
Gdzie strudzony łeb przyłożyć
I popatrzeć w sufit z gwiazd?

Tylko ptakom nie potrzeba dróg
Lekko tylko wędrują obłoki
A dla ludzkich losów, dla człowieczych nóg
Pozostały wszystkie, pozostały wszystkie
Pozostały wszystkie trudne drogi