Nie ma sztuki bez tańca ze śmiercią więc tańczą
Zmysły nawożone alchemiczną substancją
Produkują nowe dreszcze
Kolory, jęki, szczęście

Podcinają żyły piórem by świadomość zgasić bólem
Krew jest początkiem wszystkiego, krąży i pulsuje ego
Nim rozpoczną utoczą miejsc serum
I broczą nią nad kartką papieru

Kradną ciszę z milczenia karetką z ochrypłą syreną
Aby w czwartym wymiarze za kratami
Uwięzić ją w kaftanie z wariatami
Krzyk w kaganiec wśród hałasu zakuć
i na smyczy wziąć do lasu zatłuc

Gdy stoją samotnie pośród głuszy
Zakleić uszy

Słowa to przecież tylko imitacja duszy!