Mimo, że mamy tak blisko do słońca,
w długim okresie, wszystko zmierza do końca.
Ee Ty pogromca, wczoraj ofiara jutra,
znajdzie nasze radości, by za nas je ukraść.
Los na ?
zapomnimy jak czuć, wierzyć w co nie możliwe.
A setka igieł wbita w motyle marzeń,
zemle w ple wydarzeń, miłość na byle frazes.
Świat nam pokaże, czas nauczy nas roli,
życie to umieranie, biegnie powoli.
Gdy boli, tłumimy myśli, by zmylić pościg,
zabić poczucie pustki i bezradności.
Bezbronni wobec podłości świata,
My kupimy resztki miłości wśród matactw.
?

Przeleje resztę łez na konto żali,
Kiedy ostatnie z moich marzeń połknął na fali.
Stanie się, co przepowiadali od lat,
Wygra ta druga strona i zawali się świat.
Szach - Mat, będzie mi wszystko jedno,
Gdy w końcu zagubię ? sedno.
Uczucia zbledną, serce zaleje beton,
Nie oszaleje, znormalnieje poniekąd.
Popłynę rzeką brudu, z prądem tłumu,
Wsiąkając w zarażone myśli, ?
Pełnia pustki, zalśni blaskiem,
Gdy zgaśnie we mnie czysto ludzki pierwiastek.
Na zawsze, świt, to koniec lotu,
Mój pokój szarzeje w topniejącym zmroku,
Ty przy moim boku, tak spokojnie śpisz,
Kiedyś nadejdzie koniec, oby jeszcze nie dziś.