Nic nie jest tak, jak powinno
We mnie i dookoła mnie
Rany, co się nie chcą goić
Ludzie, tak nieludzko ludzcy
Czas, którego nigdy nie ma
Decyzje już popełnione
Odurzam się słodkim kłamstwem
Jutro wszystko będzie inne.

Zmęczony ciągłym zmęczeniem
Gniewem, co wciąż w sercu płonie
Pobity przez szarą codzienność
Najbardziej boli przemijanie
Tę partię znowu przegrałem
Posiwiało mi kilka włosów
Teraźniejszość - mój największy wróg
Więc ukrywam się - żyję w poczekalni.

Podnieś głowę i walcz o to, co naprawdę ważne ważne
Dziękuj za to, co masz - każda chwila jest darem
Zamknij usta i milcz - wtedy, kiedy milczeć trzeba
Ufaj - to wszystko ma sens. choć czasem
Z bólu chce się wyć.

Czekamy wciąż na jutro
Choć dano nam tylko TERAZ.