Daleko gdzieś Wenecja, gondole z lampionami,
Śpiewają gondolierzy szczęśliwie zakochani,
Śpiewają o miłości. W zaułkach echo gra
I cichnie zasłuchany wiatr.

Gondolierzy znad Wisły barkami wożą piach,
Mieszają wiosłem złoto odbitych w wodzie gwiazd,
Gwiazd, które zbladły rankiem, gdy sierp księżyca znikł,
Gdy wstawał nad Warszawą nowy, słoneczny świt.

Mieszkają bez adresu. Kto chciałby do nich pisać,
Niech pisze: Pierwsza barka przy moście, Rzeka Wisła,
Rzeka Wisła, Rzeka Wisła, Rzeka Wisła, Rzeka.