Mój miły, nie bądź tak srogi,
Bo serce mdleje mi z trwogi.
Czemu się, miły, smucisz?
Ach, ucisz serce swe, ucisz.
Noc patrzy na nas gwiazdami,
Jesteśmy, miły mój, sami.
Pachną bzy coraz słodziej,
Niech nas pogodzi ta noc.

Ja śpiewam piosenki,
Brzmią czułe dźwięki
Ludziom na pocieszenie.
Słuchają w radości
Możni i prości,
W sercach swych czując drżenie.
A jeśli któremu,
Któż to wie czemu,
Łza czasem błyśnie w oku,
To dla tej czystej łzy jednej
Przebacz mi biednej,
Przebacz największy grzech.

Gdy kiedyś u nieba progu
Skruszona stanę przy Bogu,
Nawet i Stwórca w niebie
Nie spojrzy groźniej od ciebie.
Ja Bogu powiem: "Mój Boże,
Przychodzę tutaj w pokorze,
Prośbę o łaskę wnoszę,
Spójrz tylko, proszę, i sądź".

Śpiewałam piosenki,
Brzmiały ich dźwięki
Ludziom na pocieszenie.
Słuchali w radości
Możni i prości,
W sercach swych czując drżenie.
A jeśli któremu,
Któż to wie czemu,
Łza czasem błysła w oku,
To dla tej czystej łzy jednej
Przebacz mi biednej,
Przebacz największy grzech.

Ja śpiewam piosenki,
Brzmią czułe dźwięki
Ludziom na pocieszenie.
Słuchają w radości
Możni i prości,
W sercach swych czując drżenie.
A jeśli któremu,
Któż to wie czemu,
Łza czasem błysła w oku,
To dla tej czystej łzy jednej
Przebacz mi biednej,
Przebacz największy grzech.