Świat wroniCeje jużC7, już wronieje koń iF wóz,  C 
W mieście zgiCełk i swądA7, każdy ma tam jakiśD7 dom,    G 
Który z doCmów stu,C7 będzie moim nie zeF snu,   A0  
Kiedy wreCszcie choć jeden z domów
SwoGim ja nazwać będę móCgł


Ciemny tunel drzew, słychać z dala wilczy śpiew,
Ćma szepnęła mi – czasem lepiej nie mieć nic.
Mogłem mieć już sklep, ale życie dało w łeb
I choć z kumpli niejeden pijak,
Ja świat pokruszę im jak chleb.

Po co schodzić z gór z wysokiego konia w dół,
To wybija takt wolnej jazdy pełen szlak.
Ot, na niebo spójrz, ten cumulus będzie mój,
Zachód ziemi, niczyje runo,
Szumi pod krwawą łuną rdzy.