Bo sam już wiesz, że
małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest.

Tak to jasne jest, nie mam dwóch metrów, nie,
Lecz robię to co lubię.
Nic mi nie przeszkodzi, nie.
Nie sięgam półek, wszyscy śmieją się,
lecz podnoszę głowę, przez życie mknę.

Widzę znajomych mych, metr 95,
podczas gdy taki ja
nie dorastam im do pięt.
Lecz ja nie smucę się, mówię jak z nut:
Cały jesteś idealny,
od swej głowy aż do stóp.

Moja mama mówiła mi zawsze "Nie przejmuj się",
Mówi - Małe jest piękne i każdy już o tym wie.
Może wzrostem nie grzeszysz, lecz w głębi swej masz to coś.
Możesz świat cały zmienić, bo masz pomysłów stos.

Bo sam już wiesz, że
małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest.

Hej!
Nie zrozum mnie tu źle,
Nie hejcę tych wysokich, o nie.
Bo nie w tym piosenki cały sens.
Jestem i mówię:
Cały jesteś idealny,
od swej głowy aż do stóp.

Moja mama mówiła mi zawsze "Nie przejmuj się",
Mówi - Małe jest piękne i każdy już o tym wie.
Może wzrostem nie grzeszysz, lecz w głębi swej masz to coś.
Możesz świat cały zmienić, bo masz pomysłów stos.

Bo sam już wiesz, że
małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest.

Bo sam już wiesz, że
małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest, nie wielkie.
Bo małe piękne jest
piękne jest.