Nie rzucasz świata mi do stóp
Kochanków dawnych modą
Nie śnisz wędrówki aż po grób
Wspólnego losu drogą
Nie oddasz życia i za sto
Uśmiechów moich, miły
Lecz mimo to bądź ze mną, bo
By odejść, brak mi siły

Z tęsknoty nie schniesz, gdy mnie brak
Nie płoniesz, kiedy jestem
Rzadko cieplejszych uczuć znak
Uśmiechem dasz lub gestem
Częściej twój zimny, obcy wzrok
Kaleczy mą nadzieję
Lecz mimo to bądź ze mną, bo
Bez ciebie nie istnieję

Choć na poduszce cień dwóch głów
I tobą noc oddycha
Wiem, że na gwiezdnych szlakach snów
Nie ze mną się spotykasz
Z ekstazy szczytu krótki lot
Na czarne dno cierpienia
Lecz mimo to bądź ze mną, bo
Bez ciebie życia nie ma

Rankiem dziewiąty piekła krąg
Opuszczam jak świt blada
I znów z twych spojrzeń, muśnięć rąk
Niewielki raj swój składam
Nietrwały, kruchy niczym szkło
I szczęście w nim maleńkie
Lecz mimo to bądź ze mną, bo
I małe bywa piękne