Kiedy mgła jak całun
weźmie świat w ramiona,
groszki łez
przyniesie deszcz,
do sieni zajrzy chłód.
W zamku pełnym czarów
znikam rozmarzona
i promyczek słońca
powraca wnet na próg.

Bo na serca dnie
królestwo swe mam.
Jak w cudownym śnie
przeglądam się tam.
Tutaj dzień jest wierszem
i melodię ma.
Mego serca rytm ją zna.

W swym magicznym zamku
staję się księżniczką.
Płynę w dal
wśród białych sal,
by szczęście ludziom nieść.
Z królewiczem tańczę
i jak róża kwitnę,
bo w pałacu marzeń
każda chwila świętem jest.

Tu na serca dnie
nie czyha zły los.
Ciepłą strawę je
co dnia nowy gość.
Nawet smutny żebrak
i zbłąkana ćma
w moim sercu miejsce ma.

Zapukaj do serca,
jak pukasz do drzwi.
Tak bym chciała uwierzyć,
że to Ty.

Może ktoś wśród gości
nagle zjawi się,
bo tyle miłości
w moim sercu jest na dnie.