Sam sobie kapitanem, sterem i okrętem,            e D a e
Przemierzałem oceanu życia odmęty.                e D a e
Wiatrem marzeń wypełniłem żagiel serca,           G D a e
Kurs wytyczył mi kompas szaleństwa.               G D a e

Nie szukałem spokojnego portu,                    e h e h
Coś mnie gnało, gdzie tylko mewy krzyk,           e h C D
Czy pośród chłodu, mgły i sztormu,                C D G e
Czy z martwą falą, co rozbiła się o serca brzeg.  e H7 e

Ref:
Jak dziki ptak, co szuka wolności,
Czuje jej smak, lecz nie zna miłości
I goni wciąż za tym, co nieznane,
Wytycza szlak poprzez chmury szare.

Tak żeglowałem brygiem przeznaczenia,
Ciągle przed siebie, z wiatrem, czy pod wiatr,
Czasami miotany falami cierpienia,
Mijałem skały rozpaczy co dnia.

Lecz ciągle czujny, ciągle na mostku,
Nie znając spokoju, ni ciszy ni snu,
By w końcu się rozbić o falochron Twego portu,
Rzucić tu kotwicę - nie wyrwie jej nikt.

Ref:
Jak dzikie ptaki, co lecą ku wolności,            G D a e
Skrzydło przy skrzydle, nie porwie nas strach.
Ciągle ku słońca dumnej jasności,
Ono mi powie, że szczęściem jesteś Ty.