a F a F
Poznałem raz pewną kobietę o włosach najczarniejszych w świecie
a F a
- Czy jesteś nauczycielką serca! Tak, ale nie dla ciebie!


Dziewczynę znów spotkałem potem, jej włosy były szczerozłote
- Czy jesteś nauczycielką serca? Odrzekła miękko - Nie


Aż w jakimś zatraconym miejscu, natknąłem się na pomyleńca
- Idź za mną – rzekł ów mądry człek, lecz zaraz przepadł gdzieś


Poszedłem do szpitala, w którym nie było chorych, ani zdrowych
Gdy w nocy wyszły pielęgniarki, ja już nie mogłem chodzić


Przyszedł ranek i południe, ostry skalpel chirurgiczny
Leżał sobie przy obiedzie obok mojej srebrnej łyżki


Przez pomyłkę dziewczyn parę weszło w moją świeżą ranę
- Czy jesteście nauczycielkami serca? - Uczymy pękać serca stare


Zbudziłem się, gdy przyszedł świt, zniknęły siostry, szpital znikł
- Mój Boże, czy cierpiałem dość? - Dziecko została z ciebie kość


Jadłem, jadłem, jadłem, jadłem, jadłem dużo, co popadło
- Ile płacę za to wszystko? - Zapłacisz później nienawiścią


Znienawidziłem wszystkie miejsca, wszystkie twarze i zajęcia
Ktoś zapytał, czego chcę. Pragnąłem by ktoś objął mnie


Obejmowały mnie kobiety, później robili to faceci
- Czy ma namiętność jest doskonała? - Nie, jeszcze musisz się postarać


Byłem przystojny i zwycięski, znałem słowa każdej pieśni
- Czy mój śpiew wam się podoba? - Znowu pomyliłeś słowa


Kim są ci do których mówię, kim są ci spowiednicy?
- Czy jesteście nauczycielami serca? - Uczymy stare serca ciszy


Czy już odrobiłem lekcje? Nie chcę ich odrabiać wiecznie
Wszyscy wybuchnęli śmiechem
- Czy odrobiłeś lekcje?
- Czy odrobiłeś lekcje?
- Czy odrobiłeś lekcje?