NARRATOR:
Tam gdzieś w górze, wśród obłoków i promieni,
tam gdzie pyłek diamentowy wciąż się mieni
tam mieszkają wróżki, każda niczym barwny kwiat
Mają złote skrzydła i malutkie nóżki
I woreczek z pyłkiem, którym wszystkie wróżki
Sypią z góry by marzenia spełniał cały świat

MAŁA WRÓŻKA:
Co dzień rano lecą w dół z różowych chmurek
Patrząc jak się spełnia diamentowy czar
Jedna tylko mała wróżka smutno wzdycha,
„Ach dlaczego to nie dla nas taki dar?”

Bo ja też chcę śnić
Pośród ludzi żyć
Chcę miłości poznać smak
Widzę to co noc
Tę miłości moc
I ja też bym chciała tak…

NARRATOR:
Każdej nocy podglądała ludzi z góry,
Aż zaciekawiona wyfrunęła z chmury
By na ziemi bosą stópką tańczyć chociaż raz
I sfrunęła na zamkowy wielki taras
pod płaszczykiem szarym skryła skrzydła zaraz
Tańcząc nie wiedziała, że tak szybko mijał czas

KSIĄŻĘ:
A o świcie ze swych komnat wyjrzał książę
I dziewczynę ujrzał, co jak anioł lśni
Chciał o imię ją zapytać, lecz uciekła
Odtąd szukał książę wróżki wiele dni

Bo ja też chcę śnić
Chcę szczęśliwy być
Chcę miłości poznać smak
Czuję ją co noc,
Tę miłości moc,
O jak bardzo chciałbym tak…

NARRATOR:
Wróżka też tęskniła za tym księciem wielce
Przy nim biło mocniej małej wróżki serce
I wiedziała, że dla niego tylko będzie bić
Aż najstarsza wróżka słysząc to marzenie,
Rzekła: „Jeśli chcesz to Cię w człowieka zmienię,
Byście mogli razem sen na jawie piękny śnić”

MAŁA WRÓŻKA I KSIĄŻĘ:
I zmieniła się w dziewczynę mała wróżka
Pożegnała wszystkie siostry spośród chmur
I pobiegła na swych roztańczonych nóżkach
By miłością rozpromieniać cały dwór


Wszyscy chcemy śnić
I szczęśliwi być
I miłości poznać smak
Poczuć w każdą noc
Wielkiej magii moc
Przecież każdy chciałby tak… /x2/