Za oknami wieczny mrok
W głowie siedzi melancholia
Za oknami wieczny mrok
W głowie siedzi melancholia
To już mija prawie rok odkąd poznałem smak szczęścia
Znowu pada ten sam deszcz krople padają na ziemię
Pewnie też tak chcesz ale to nie jest dla Ciebie
Nie wytrzymam już tak dłużej tylko ja i cztery ściany
W głowie setki złudzeń te na kartkę wylewam i
Nie potrafię już myśleć nie potrafię bo nie umiem
I to jedyna wymówka na te wieczory tak długie

Chciałbym być zawsze przy tobie nie martwic się o przyszłość
Porozmawiać bardzo szczerze potem przy Tobie usnąć
Wiem, że mogę Ci zaufać potrafię to
Szczerze chcę wyrazić te słowa nie tylko na papierze
A w co wierzę pewnie wiesz tyle razy to powtarzam
I wiem że przez cały czas nie zmieniłem tego zdania
Szukam w pokoju weny chcę koniecznie to wyrazić
Od kąta do kąta w myślach nie przestaję marzyć.

Od kąta do kąta w myślach nie przestaję marzyć.

I znowu ten sam mrok ten sam deszcz pada a ja nadal siedzę sam!

Znowu ten sam mrok ten sam deszcz pada a ja nadal siedzę sam prosząc o odrobinę światła
Bym mógł patrzeć na nie i widzieć nadzieję
gdzie kolejny napisany tekst antidotów znajdzie
bo już pochłania mnie smutek potrzebny mi środek
by kolejny dzień zaczął patrzeć z uśmiechem na słońce
i się cieszył tak jak cieszą się z tego inni
chcę dostrzegać w świecie coś co zakryje moje blizny moje wady
i wybaczy wszystkie wyrządzone krzywdy zrobię wtedy coś
czego nie zapomnisz nigdy wezmę Cię do świata w którym każdy jest szczęśliwy
to idylla tak jak malowany obraz dla szczęśliwych
opętany jakimś planem ten plan siedzi już od dawna
ale marzenia to jedno drugie to szczera prawda
którą wyrażam w tych słowach choć dla innych to jest dziwne
w końcu każdy ma swój świat a on nie jest dla zawistnych
w końcu każdy ma swój świat a on nie jest dla zawistnych
Tak, Miłas