Brylantowe i mroźne błyszczą gwiazdy w przestworzu
Z wieczną gwiezdną chorągwią noc sprawuje swą straż
A ty, smutna dziewczyno, w pokoiku na Hożej
Siedzisz sama przy oknie i łkasz

A przyczyna - wiadomo, jakiś chłopak bezecny
Dawniej był, dziś go nie ma, dawniej kochał, dziś nie
A ty dalej go kochasz, no przypuśćmy, powiedzmy
I codziennie go widzisz we śnie

Ale czem jest pokoik na Hożej
I twój smutek, i chłopiec, i ty?
Miliard światów wiruje w przestworzu
Mleczne drogi, mgławice i mgły

Potem Ziemia jest, lądy i morza
A na Ziemi, wśród krajów i miast
Skrawek drobny - Warszawa i Hoża
Cóż to znaczy wśród planet i gwiazd?

Ty, dziewczyno, na Hożej, inna znowu na Polnej
Też tak siedzi samotna i wpatruje się w noc
I podobno jest trzecia, która mieszka na Solnej
Czwarta, setna, tysiączna - ach, moc

W każdym mieście - w Warszawie, Kopenhadze, w Londynie
W Nowym Jorku, Paryżu, nawet w Tokio - czy wiesz
Płyną łzy z oczu jakiejś smutnej dziewczynie
Więc na Hożej tak musi być też

Ach, bezbrzeżne jest niebo i morze
Świat ogromny w bezmiary gdzieś gna
A maleńki jest pokój na Hożej
Jeszcze mniejsze jest serce i łza

Lecz Ty jeden wiesz tylko, o Boże
Wielki w blasku gwiaździstych swych szat
Że tak ważne jest serce na Hożej
Jak te gwiazdy, mgławice i świat