[Młody M]
Pieprzony sen o równowadze,pieprzona rzeczywistość,
Ile razy próbowałeś zrobić coś i coś nie wyszło?
Nie te same sny, chciałeś Bristol,jadasz bistro,
chętnie zmieniłbyś w pył słodki byt hedonistom
Hip-Hop, jestem zawsze blisko,
Pod górę jak Syzyf, bo daję prawdę czystą,
Czekasz na gardę nisko, by wziąć ile zdołasz unieść,
Żadna łajza nie zrozumie jak to jest podpaść fortunie.


Nie zapominasz o pokorze,
Choć zapaliłbyś jointa i utopił wóz w jeziorze,
Wiem, Dobry Boże, wybacz, że czasem grzeszę,
To przez marne grosze, które krępują nam ręce
Móc polecieć, być pod niebem,
Wiem nie powinienem, lecz lepiej uciec od rozterek,
Bo w myślach mam ciepłe ręce,
Od posoki lepkie,
Nie zatrzymuj mnie lepiej, chodź ze mną prosto na Everest.



[Tomasz Wójcik]
I chociaż wciąż mam więcej wspomnień niż hajsu, gram,
Chodź wątpię wciąż, nie skończe nawet jak zostanę tu sam,
Ziom, pieprzyć los, z roku na rok, przybywa wrogów nam,
Na zewnątrz mrok, porywa nas noc, i tak nie mogłem spać.


[Młody M]
Z czasem obraz blednie, przestaje nasycać,
Proza życia, pełną piersią trudno tu oddychać,
Ludzie zapomnieli sny, lub zostały gdzieś na kliszach
Czas je okrył niepamięcią, otuliła wieczna cisza,
Gorycz, wiesz, że nie damy się żywcem,
Kiedy o drugiej w nocy słyszysz "Jebać system"
Gotowy, by istnieć i gotowy, by odejść,
W kielni dwie butle czystej, na długie rozmowy z Bogiem,
Mój Przyjacielu, też czujesz się samotny?
Jak tygrys, polujesz sam bez sympatii dla obcych,
Nie miej litości, od nich jej nie uzyskasz,
Ale coś mi mówi, że jeszcze im zniknie uśmiech z pyska,
Czasem żałujesz, że nie jesteś saperem,
Uniknąłbyś tylu błędów, skrócił cierpienie,
Mój Przyjacielu, nie byłeś trybem w maszynie,
Zanim świat Cię zapomni, niech zna Twoje imię.



[Tomasz Wójcik]
I chociaż wciąż mam więcej wspomnień niż hajsu, gram,
Chodź wątpię wciąż, nie skończe nawet jak zostanę tu sam,
Ziom, pieprzyć los, z roku na rok, przybywa wrogów nam,
Na zewnątrz mrok, porywa nas noc, i tak nie mogłem spać.



[Młody M]
Bo każda chwila przybliża nas do śmierci,
Tu, gdzie altruizm z natury jest niebezpieczny,
Ból jest potrzebny, droga musi być kręta,
Dumny poeta tylko przed Bogiem klęka,
Bo każda chwila przybliża nas do śmierci,
Tu, gdzie altruizm z natury jest niebezpieczny,
Ból jest potrzebny, droga musi być kręta,
Jesteśmy tylko ludźmi, chcemy tylko szczęścia.