Gdy nasz piękny świat
Jeszcze młody był,
gdy powietrze miało smak.
Kiedy za pan brat człek z naturą żył,
nic do szczęścia nie było brak.
W sercu dziczy tej mieszkali trzej bracia.
Wielką miłość mieli we krwi.
Dziś prośba z ich serc do góry się wznosi,
aby ktoś jedną z dróg wskazał im.

Niech duchy tych co mieszkali tu,
wezmą nas za ręce,
podpowiedzą dokąd wiedzie szlak.
Przecież w ich spojrzeniu widać cały świat.
Nic tu się nie zmienia od tysięcy już lat.
Zawsze bratu równy brat.

Dajcie mądrość, bo w życiu jej trzeba.
Siłę co da nam pewność, że
nie czynimy źle i każdy nasz plan,
chcemy wierzyć, ma głębszy sens.
Cudowne wszystko, co było nam dane.
Choć ten świat niespodzianki płatał nam.
Za zakrętem, o krok, nowy zakręt już czeka
i nie wie nikt , co wydarzy się tam.

Niech duchy tych co mieszkali tu,
wezmą nas za ręce,
podpowiedzą dokąd wiedzie szlak.
Przecież w ich spojrzeniu widać cały świat.
Nic tu się nie zmienia od tysięcy już lat.
Zawsze bratu równy brat.

Niech duchy tych co mieszkali tu,
wezmą nas za ręce,
podpowiedzą dokąd wiedzie szlak.
Przecież w ich spojrzeniu widać cały świat.
Nic tu się nie zmienia od tysięcy już lat.
Zawsze bratu równy brat,
bratu równy brat.