Piszę do Ciebie chłodnym porankiem
wiadomość numer 6.
Wciągam powietrze, promienie i mgłę
w tramwaju numer 6.
Słowa są śmielsze po winie
w tramwaju numer 6.
Wiem, że ten ból kiedyś minie,
nie po tym winie, nie dziś.

Żyć i umrzeć bez żalu,
to jest naprawdę coś
Bez żalu żyć i żyć.

Za szybą świat,
kanary na przystanku łapią pion.
Za szybą świat,
samoloty błękit nieba tną.
Za szybą świat,
nie ma Ciebie i jest mi źle.
Za szybą świat.

Chyba dziś umrę bo nie chce dziś być
Twoim numerem 6.
A przecież jest wiosna i tak chce się żyć,
oddychać, kochać i pić.
Wino w tym pustym wagonie
tramwaju nr 6.
Nie odpowiadasz gdy dzwonie.

Żyć i umrzeć bez żalu,
to jest naprawdę coś
Bez żalu żyć i żyć.

Za szybą świat,
kanary na przystanku łapią pion.
Za szybą świat,
samoloty błękit nieba tną.
Za szybą świat,
nie ma Ciebie i jest mi źle.
Za szybą świat.

Być może kiedyś spotkamy się
jadąc nad morze tramwajem 6.
Nie poznam Ciebie ani Ty mnie
w jakiś dzień letni w tramwaju 6.