Gdy szliśmy raz do Bristol Town, piekielny wicher wiał,
- Ciągaj fał i razem jeszcze raz!
Grzywacze wielkie, morza ryk, w swe szpony strach nas brał.
- Ciągaj fał, do domu nam już czas!

Piekielny taniec zaczął się, huśtało w górę w dół,
Myślałem, że cholerna łajba przełamie się na pół.

Kapitan nasz za sterem stał i sam prowadził ship,
Gdy przyszła wielka biała fala, nie widział go już nikt.

A każdy z nas w ten ciężki sztorm do Boga modły słał,
Do swoich domów, rodzin swych, powrócić każdy chciał.

Gdy morze już przestało grzmieć, spokojny nastał czas,
Ujrzałem, że ten straszny sztorm przeżyło pięciu z nas.

Przyrzekłem sobie, nigdy więcej, lecz znów żeglować chcę,
Kto przetrwał już za życia piekło, nie może lękać się.