W każdym punkcie naszego życiaJesteśmy pokrzywdzeni przez okrutny losMoglibyśmy być wiecznie milczącyWtedy porzucić nasz wlasny językWięc przestań pouczać mnie ciągleI nie przychodź krzyczeć do mojego oknaMoje zasady nigdy się nie zmieniąNigdy nie porzucę mojego języka!Dopóki ludzie będą istniećW tym głośnym, niesfornym świecieWiecznie, czysto (?), i łaskawieNasz język zawsze przetrwaMówiony przez wieki, bez wyrzekania sięNasz język jak pieśń odbija się echemZ wymowną, majestatyczną gorliwościąI melodyjnym, pełnym wdzięku apelemTeraz moje życzenie jest krystalicznie czystePozwolić nawet naszym najgorszym wrogom wiedzieć :Nigdy nie porzucę naszego języka!Naszego ukochanego rumuńskiego języka.