Dnia piętnastego sierpnia nad morzem szalał sztorm
I w Gdyni się pojawił marynarz nie z tych stron
On był jak heban czarny, a ona była z gór
Spotkali się w Sopocie, dal jej paciorków sznur
Dnia dwudziestego sierpnia wciąż morze burzy się
Lecz oni spacerują na plaży pośród mew
Ona w niego wpatrzona a on wtulony w nią
Nie była zawstydzona, gdy w parku posiadł ja
Dnia trzydziestego sierpnia zakończył się już sztorm
On czule się pożegnał, kiwi częstując ja
I turnus się zakończył - wróciła wiec do gór
Parę miesięcy później był na wsi wielki szum