Wspomnienia to do siebie mają, /G e/
ze zawsze chcesz czy nie chcesz wracają. /C D/
I bywa ze się starszy wzruszy, wzruszy /C D/
Gdy wieje wiatr. /C D G/
Mówicie romantyzm głupota,
a może to porostu tęsknota
za chwila co już dawno przeszła, przeszła
i wraca gdy wieje wiatr.

Ref. Pieczony ziemniak, iskra z ogniska
I jakiś harcerz co siedział blisko
Pieczony ziemniak, mundurów krąg
Wieczorny ciepły wiatr i ciepło waszych rąk.

I patrzcie już łezka za łezką
I robi się tak jakoś niebiesko
Tak tkliwie żarliwie o zmierzchu
Gdy wieje wiatr.
Mówicie romantyzm głupota,
a może to porostu tęsknota
za chwila co już dawno przeszła, przeszła
i wraca gdy wieje wiatr.