Raz w ziarenku się kochała a C
Piękna róża śnieżnobiała a C
Z zielonymi listeczkami a C
I z łodygą, cud kolcami A
Piękna była zwłaszcza z rana d G
Kiedy świt ze swego dzbana C a
Nosił wodę na jej płatki. d G

Miłość była to wspaniała,
Bo nie tylko róża biała,
Ale ziarnko z wzajemnością
I z młodzieńczą wręcz radością
Pokochało cudny kwiatek
I gdy mogło na jej płatek
Tak szeptało, tak marzyło.

Ref:.
Tak blisko jest do nieba naszego, C a
Do łąk zielonych do gwiazd wyśnionych, oooo d G
Do drzewa miłości naszej i waszej
Tak blisko jest...

Czas upłynął bardzo krótki,
Z ziarnka wyrósł dąb malutki,
A i róża wtedy mała
Teraz cudnie rozkwitała
Tak kochali się bez końca
On ją chronił raz od słońca,
Raz od śniegu, raz od deszczu.

Aż raz przyszedł wiatr z północy
Szarpnął drzewkiem z całej mocy
Młodą korę z niego zerwał
Do połowy ją naderwał
Drzewko ledwie się trzymało
Lecz do róży swej wołało
I kochało i konało.

Ref:.
Tak blisko jest do nieba naszego...

W miejscu, w którym kiedyś stało
Moc żywicy się wylało
I zalało róże całą
Cudnie śnieżną, cudnie białą
Tak spoczęła na korzeniach
Co jej przysparzały cienia
Co kochały co marzyły.

Ref:.
Tak blisko było do nieba naszego,
Do łąk zielonych do gwiazd wyśnionych, oooo
Do drzewa miłości naszej i waszej
Tak blisko było...