1. Gdy się łFączą ręce ddwie w Imię Bgoże,
Przed ołtCarzem w urocC7zystym blasku śFwiec.
FWtedy zwykła ludzka mdiłość jest  pogtęgą,
Bo z miłCością Jego wieczną splata sFię.            F 

2. Kiedy łączysz serca dwa w Imię Boże
I związujesz miedzy nimi mocną nić,
Błogosławisz swoim dzieciom na wędrówkę,
Pokazujesz, co to znaczy umieć żyć.

3. Pójdą odtąd na radości i na smutki,
Zawsze razem, przy nim ona, przy niej on.
Twoja łaska szlak im będzie wyznaczała
I obroni od drapieżnych świata szpon.

4. Teraz idźcie uśmiechnięci w Imię Boże,
Pamiętajcie dzień dzisiejszy, bo od dziś.
Wasze ręce będzie trzymał sam Bóg Ojciec,
Jego Słowo, Jego Prawda, Jego Myśl.