1. On szedł ew spiekocie dnia i w szarym pylae dróg,
A idąc uczyH7ł kochać i przebaczać.e 
On z celnikami jadł, On nie znał kto ato wróg,
Pochylał H7się nad tymi, którzy płaczą.
Ref. Mój eMistrzu, przede mną droga, którą przebyć muszę H7tak jak Ty,
Mój Mistrzu, wokoło ludzie, których kochać trzeba, etak jak Ty.
Mój Mistrzu, niełatwo cudzy ciężar wziąć w ramiona, H7tak jak Ty,
Mój Mistrzu poniosę wszystko, jeśli będziesz ze mną ezawsze Ty.

2. On przyjął wdowi grosz i Magdaleny łzy
Bo wiedział co to kochać i przebaczać.
I późną nocą On do Nikodema rzekł,
Że prawdy trzeba pragnąć, trzeba szukać.

3.Idziemy w skwarze dnia i w szarym pyle dróg,
A On nas uczy kochać i przebaczać
I z celnikami siąść, zapomnieć kto to wróg
Pochylić się nad tymi, którzy płaczą.