Przy autostradzie czteropasmowej
Stoi drewniany, drewniany dom
A przy tym domu człowiek z gitarą
Ciągnie melodię, melodię swą

Ten blues, który lubię, on gra

Tą autostradą mkną szybkie wozy
Człowiek ten nie wie dokąd tak mkną
Człowiek ten widzi pewną ich zgubę
I dalej ciągnie melodię swą

Ten blues, który lubię, on gra

Zniknął już człowiek, człowiek z gitarą
Nikt nie pamięta jego już
Ale melodia ta pozostała
I ciągle słyszę, słyszę ją

Ten blues, który lubię, on gra