Mówiła to księga, gdzie twa wiara tkwi,
Szeptali to ludzie od początku dni:
"Ogień grozę budzi, strwoży też i was,
Gdy Zwycięzca Życia uzna, że już czas".

Jam jedyna prawda ponad wieczny fałsz,
Często przyzywana raz ujawnię twarz;
Nie jest już istotne -- kosa to czy żerdź,
Stoję tuż za tobą, a imię me -- Śmierć!

Pośród mrocznych wieków rany zabliźniane,
Pośród dróg ciernistych i otchłani fal
Wciąż wędruje Słowo raz zapowiedziane,
A z nim pochód wielki ciemną drogą w dal.
Tylko dźwięk dzwonów, proch, zbłądzony jęk
Raz ich jeszcze wspomną i zapadnie strach,
Wciąż towarzyszący moich kroków dźwięk
Sięgający nawet po niebiański dach.

Jam jedyna prawda ponad wieczny fałsz,
Często przyzywana raz ujawnię twarz;
Nie jest już istotne -- kosa to czy żerdź,
Stoję tuż za tobą, a imię me -- Śmierć!

Umilknij na chwilę, oczy swoje zmruż!
Zdmuchnę płomień życia, zdejmę woń z twych ust!
I zobaczysz siebie w lustrze świata burz!
Niczym przy tym żale z nad ciała twych chust...