Ona budzi euforię bez powodu.
Jakby jaźń uniosła w górę.
Poza więzy, troski, poza czas.
Tu, albo tam, wszędzie gloria.
Feerią odmienia klatkę bytu.
Obrazami wyolbrzymia jaźń.
Dla niej rośnie poczucie pełni.

Oto słony rachunek za słodycz.
Wybrzmiała burza przewidzeń.
Jeszcze większy dotyka ból.
Pogrąża w beznadziejnym żalu.
Ujarzmia ciało, odbiera rozum.
Przejmuje władzę nad osobą.
Kończy zniszczenie torturami.