Była mały jak każdy cyrkowy clown
Rozbawiał do łez cały tłum
Fikał koziołki radośnie się śmiał
był sercem cyrkowych dusz

Codziennie z mozołem przed lustrem swym
Starannie malował swą twarz
Przyklejał ogromny czerwony nos
A z oka spływała mu łza

Publiczność szalała aż namiot drżał
My chcemy clowna! Dajcie go nam!
Chcemy się śmiać jeszcze raz!

Za twój przyklejany nos – Bravo!
Za twój śmieszny karli wzrost – bravo!
Za twa malowana twarz – bravo!
Za wszystko co masz – bravo!

Po pracy zmęczony na spacer szedł
Blask latarń prowadził go
- Kurdupel i Karzeł, Konus i Brzdąc!
Wołano za nim co krok

Ktoś rzucił kamieniem, szyderczo się śmiał
Dzieci też chciały go bić
Nikt go nie poznał a nasz mały clown
Zrozumiał: nie kocha go nikt!

Stanął na brzegu i spojrzał w dół
Po darmo nie wyszedł na dach
Zrobił ten krok, utracił grunt
Za ten skok nie słyszał już braw!

Za twój przyklejany nos – Bravo!
Za twój śmieszny karli wzrost – bravo!
Za twa malowana twarz – bravo!
Za twój ostatni skok – bravo!