Byłeś już własnym cieniem
A teraz jesteś kamieniem
Porcelanową lalką
I od jej sukni falbanką
Budujesz swój świat z tektury
W nim ludzie, jak z wosku figury
Wciąż patrzą w przeciwną stronę
Co nigdy nie będzie ich domem

Ref. x2
Ludzie z tektury, ludzie
Ludzie z tektury błądzą
Pną się do góry, góry by
Dorównać wszystkim słońcom

Ty jesteś donikąd drogą
I choć próbowałeś być sobą
Stałeś się kartką papieru
Pisaną prozą bez celu
A kiedy spoglądasz w lustro
Już widzisz, jak wkoło pusto
Zakładasz garnitur z tektury
Idziesz zdobyć ten świat szarobury
Hej!

Ref. x2
Ludzie z tektury, ludzie
Ludzie z tektury błądzą
Pną się do góry, góry by
Dorównać wszystkim słońcom