Miał małą harmoszkę, nazywał ją "złotkiem"
Bo nutek z niej złotych unosił się rój
Wypuszczał te nutki, raz gorzkie, raz słodkie
By biegły przed nami, gdy szliśmy na bój

Wołodia, Wołodia, gdzie twoja melodia
Gdzie twoja melodia, melodia spod pól?
Wołodia, Wołodia, gdzie twoja melodia
Gdy włosy już białe, już białe jak sól?...

Gdy Berlin na muszce trzymaliśmy w maju
On "złotko", harmoszkę wyciągnął i grał
Choć przedtem na świecie nie było zwyczaju
By ogniem harmoszki bić wroga jak z dział

Wołodia, Wołodia, gdzie twoja melodia
Gdzie twoja melodia, melodia spod pól?
Wołodia, Wołodia, gdzie twoja melodia
Gdy włosy już białe, już białe jak sól?...

I dzisiaj nierzadko wiatr wieje nam w oczy
I życie do gardła nam skacze jak wróg
Wtem "złotko", harmoszka z piosenką podskoczy
Sił doda i nikt już nie zwali nas z nóg

Wołodia, Wołodia, znów twoja melodia
Powróci spod ognia, spod ognia, spod pól
Wołodia, Wołodia, powróci melodia
Choć włosy już białe, już białe jak sól...

Wołodia, Wołodia, a włosy są już białe jak sól...