Śmigłe dwa statki do starej Anglii szły,
- Wiał wiatr, wiał wiatr, wypełniał każdy lik.
Jeden zwał się "Prince of Cuther", "Prince of Wales" był drugim,
- Płynęliśmy blisko złych brzegów High Barbary.

"Klar na burtach, tak trzymać!" - krzyczały morskie lwy.
Patrz ponad dziób, patrz za rufę, po zawietrznej morze lśni.

Nie z dziobu, ni zza rufy, nagle wyrósł bryg,
Szedł ostrzej na wiatr, lekki i szybszy niż my.

Pozdrowić, pozdrowić zabrzmiał z rufy krzyk,
"Czyś kaper, czy wojenny okręt" flagi w górę szły.

"Zrzuć żagle" przyszedł odzew "nie jestem żadnym z nich"
I Jolly Roger nagle się na bezanmaszt wzbił.

Staliśmy burta w burtę w morderczych salwach dział,
Aż strzelił "Prince of Cuther" i ściął piracki maszt.

O łaskę prosił pirat i złamał szpadę wpół,
W łasce dostał długa kładkę, choć przez reje zwisł już sznur.

Armaty i męstwo przyniosły wolność nam,
Im trumną stał się okręt, a grobem morza dno.