Znowu stary port się obudził ze snu,  e D
Chyba wezmę się znów do roboty,       D e
Starą łajbą dziś wypłynę na łów,
Pozostawię na brzegu kłopoty.

Choć na morzu niezbyt mi się wiedzie,
Głupie myśli wchodzą czasem w drogę,
Gdy pakujemy do ładowni śledzie,
Nie ma czasu na żadne tęsknoty.

A gdy popędza mnie wichru osłoda,
Wyciskam z ciała mego siódme poty,
Żeby zrobić co trzeba i zaraz wrócić
Tam, gdzie zostały tęsknoty.

Wszyscy chłopcy niosą z pokorą
Na swych barkach rejsu ciężary
I każdy wierzy, że uzbiera sporo,
By móc w porcie się dobrze zabawić.

Lecz kiedy życie na stałym lądzie
Pogrąży w otmętach marzenia,
Będzie czekać na mnie w starym porcie
Stara łajba i ludzie z kamienia.