1. Gdzieś w hoteelowym koryH7tarzu krótkae chwila.
SplecioneD7 ręce, gdzieś na plaży oczuG błysk.
Wysłany wE7 biegu krótki list,a stokrotka w śniegu dobra myśl.

To wciaż zaD7 mało moje serce, żebyG żyć.
Uciekaja6 skoro świt,H7 bo poteme bedzie wstyd
i niea6 wybaczy niktH7 chłodu uste twych.

2. Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach.
Kropelka żalu, której winien jesteś ty.
Nie prawda, że tak miało być,
że warto w byle pustke iść.

To wciąż za mało moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nkit chłodu ust, braku słów.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt chłodu ust twych.

3. Odloty nagłe i wstydliwe, nie zabawne.
Nic wiedzący a zdradzony pies czy liść.
Załośnie chuda kwiatów kiść
i nowa złuda, nowa nić.

To wciąż za mało moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt, chłodu ust, braku słów.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt chłodu ust twych....