( d G F e )x4

dCoraz krótGsze pytaniFa,  e 
dGdy nie trzebGa, nie pytaFm;  e 
dCoraz dłużGsza nadzieFja,  e 
dW której jak cieńG znikamF.  e 

d7Coraz krótsGza odpowieFdź   G  [-]  F 
d7Gdy nie trzebaG, nie pytamF;   G  [-]  F 
d7Coraz dłużsGza jest chwila F  G  [-]  F 
d7Co w sercu gra Gjak muzyka.F   G  [-]  F 

I jeszCcze tylko nadzie-eja G 
PrzesCzłości cień i blaskG 
Co jaBk nasiona rzuco-oneF 
W zieamię kolejny raz!       G 

I jeszCcze tylko nadzie-eja G 
PrzesCzłości cień i blaskG 
Co jagk nasiona rzuco-oneF 
W zieamię kolejny raz!  G  [(]  d  G  F  e  [)x4]   

2.
Coraz krótsze pytania,
Bo mnożą się jak rak;
Coraz więcej pytań,
Choć odpowiedzi brak.

Coraz krótsza odpowiedź,
Nie ma miejsca dla pytań;
Zostaje tylko ta chwila,
Która jest jak muzyka.
(ref. / solo: C G/C G/B F/a G/ i ref.)